Riverside Drive - hommage aan liefde en leven in New York

16-2-22. Een beschouwende roman waarin verworven levenswijsheid hand in hand gaat met maatschappelijke actualiteit. Ook is het een hommage aan het leven en de liefde, én aan de schoonheid en de dynamiek van New York.

Philip Moll, de hoofdpersoon van Riverside Drive, is een gepensioneerd historicus, 68 jaar oud, die terugblikt op zijn leven. In zijn beschouwingen komen de grote thema’s van het bestaan voorbij: angst, tijd, liefde, verlies en dood. Hij is getrouwd geweest en heeft een zoon, Kasper, met wie hij een complexe relatie onderhoudt. Maar zijn grote liefde is Josephine, een dierenarts, ook gescheiden, moeder van twee dochters. Het noodlot slaat toe als zij verongelukt door een val van haar paard in de bossen bij hun boerderij op het Franse platteland.

​Leo Pauw (Amsterdam, 1953) woont deels in Frankrijk en deels in Amsterdam. Hij werkte jaren als pedagoog in het onderwijs en publiceerde meerdere boeken, in het bijzonder over de maatschappelijke opvoeding van de jeugd. Daarnaast schreef hij columns en boeken met korte verhalen over het leven op het platteland in Frankrijk. In 2015 verscheen Verstilde tijd, een jaar later gevolgd door Smeltende sneeuw. Zie ook: www.leopauw.com. Riverside Drive is zijn eerste roman.

Fragment uit Riverside Drive (pagina 163 en 164):
"Hij schreef: We ontlenen normaliter onze identiteit voor een deel aan de buitenwereld: hoe zien mensen mij, hoe wil ik gezien worden, welke verwachtingen hebben mensen van mij? Daarin is bij mij iets fundamenteels aan het veranderen. Het lijkt alsof mijn ego verbrokkelt, in goede zin: ik vind mijzelf niet meer zo belangrijk. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik mijn bijdrage moest leveren aan de wereld. Dat dreef me in mijn werk. Maar opeens denk ik 'wie ben ik om te denken dat de wereld op mijn bijdrage wacht?' Natuurlijk moet je je best doen je verantwoordelijkheid nemen, maar dat heb ik gedaan. En nu mag ik dat allemaal loslaten. Wie ben ik, of wie was ik? Zoals Lily had gezegd toen ik haar voor het eerst ontmoette: ben ik een fotograaf of ben ik iemand die foto's maakt? Misschien komt het wel door die grote gebeurtenissen - stoppen met werken, overlijden van J. - wie ben ik nog, nu ik niet meer werk, en nu ik niet meer 'de man van' ben? Ik heb status ontleend aan zaken buiten mijzelf, mijn werk, de boeken die ik heb geschreven, de wetenschap, mijn instituut, mijn razendknappe vrouw. Wat en wie ben ik zonder dat alles? Ben ik dat Amsterdamse jochie, ben ik de eeuwige student die elf jaar over zijn studie deed, ben ik de sporter die marathons heeft gelopen, de wetenschapper die boeken heeft geschreven, de gescheiden vader van een zoon, de trieste weduwnaar? Misschien is mijn 'ik' ook maar een verhaal, een constructie, ontstaan tijdens alles wat ik heb gedaan of moest doen in mijn leven. Is er eigenlijk wel een kern? Ik twijfel daaraan. Die twijfel zou je zomaar nihilistisch en triest kunnen noemen, maar dat is het niet. Er daalt een rustig besef in dat we uiteindelijk niet meer zijn dan 'een korte lichtflits tussen twee eeuwigheden duisternis', zoals Nabokov schreef in zijn autobiografie. En dat geeft, naast de onvermijdelijke treurnis om de vergankelijkheid der dingen, ook een enorm gevoel van licht en lucht."

Riverside Drive, Leo Pauw | softcover, met flappen | 232 pagina’s | ISBN 9789491737817, € 22,95.